zaterdag 25 januari 2014

Mijn onschuldige verslaving


Het is een risico om het woord verslaving in de titel te zetten, maar ik heb nou eenmaal het standpunt dat je zaken bij hun naam moet noemen. En het woord onschuldig staat er tenslotte ook, al is dat natuurlijk subjectief, maar deze verslaving doet echt niemand kwaad.
Het gaat namelijk over mijn passie voor linnengoed. Al zou ik het willen, ik kan hier niet van afkicken en trouwens, het is genetisch bepaald.
De erfenis van mijn oma bestond uit een kamerhoge kast, volgestouwd met theedoeken in allerlei designs, handdoeken in allerlei maten, washandjes, tafelkleden, lakens, servetten – en nadat we de eerste laag verdeeld hadden onder de familie, bleek er nog een tweede, evengrote laag achter te liggen.

Kijk, om een verzameling handdoeken te hebben hoef je geen excuus te verzinnen, iedereen snapt dat je je nou eenmaal moet wassen. Net zo voor dekbedhoezen en lakens, een mens moet slapen.

Elke kok weet dat een goed diner begint met een fantastisch gedekte tafel, toch, dus mijn extravagante hoeveelheid tafelkleden kan ik ook nog wel goedpraten en een tafelloper beschermt je tafel, dus die kun je ook beter op voorraad hebben, net als placemats. Als je de kleuren goed kiest, zijn er mooie combinaties te maken, vooral als je ook nog een serviesverslaving hebt (maar daarover schrijf ik een andere keer). Servetten kunnen ook dienen als placemat, en de papieren uitvoering – ook die kan ik nooit laten liggen – zijn niet alleen als servet bruikbaar, maar ook leuk als onderzetter voor potpourri enzo.

Gordijnen zijn noodzakelijk als isolatie van de ramen. We moeten aan het milieu denken tenslotte. Niets is zo leuk als twee keer per jaar je interieur aan te passen aan het seizoen, dus het is echt een levensbehoefte om gordijnen in zomer- èn winterkleuren te hebben, net als kussenhoesjes en grand foulards.

Maar welk excuus voer je aan om een verzameling theedoeken te hebben in de meest geweldige kleuren en motieven als je een vaatwasser hebt? Ehh, nou, mijn messen moeten met de hand afgewassen worden en ook om potten voor de inmaak schoon te bewaren is een schone theedoek een vereiste. Ik heb al dat linnengoed dus gewoon nodig.

En: laat nou net in Umbria de meest geweldige stoffenproducent gevestigd zijn. Tessitura Pardi, uit Bastardo, met diverse winkels, onder andere in Montefalco, Perugia, Todi en Spello. Van servetten tot beddespreien, de meest schitterende kleuren en motieven en vooral, uitstekende kwaliteit. Ik ben in het gelukkige bezit van enkele van hun stukken en eerlijk is eerlijk, met Pardi op de tafel kookt het eten zich bijna vanzelf. Voor wie meer wil weten: http://www.tessiturapardi.com/
met als enige waarschuwing: je wordt er erg hebberig van.

Nadelen? Nou.... ik haat strijken..... 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten