zaterdag 25 januari 2014

Vino della casa


Dit jaar was mijn druivenoogst overvloedig en van goede kwaliteit. Na een zomer in Umbria tussen de wijngaarden vatte het idee om zelf wijn te maken steeds meer post.

Ik zocht naar recepten en liet bijna het hele idee varen. Lezen over gistflessen, hevelslangen, zuurgraden en percentages, of erger, over schimmels en ziektes is nou niet direct een bemoedigende manier om aan iets nieuws te beginnen. Een simpel berichtje op facebook trok me net op tijd uit de put.
Ik had tien kilo druiven die gewassen moesten worden, ondergedompeld in een sulfietoplossing en dan afgespoeld. Eén zin – twee uur werk.
De volgende zin vertelde me dat ik de druiven van de trossen moest halen en kneuzen. Weer twee uur verder, maar tegen die tijd raasde de adrenaline door me heen. Misschien kwam het door de lucht.

Om de gisting op gang te brengen moest ik een startmengsel maken. Het kostte wat tijd om al die theelepeltjes af te meten en de juiste hoeveelheid suiker te berekenen, maar het lukte en uitiendelijk had ik een emmer vol most die heerlijk rook.

Het was overigens troostrijk om alle foto´s van de wijnboeren uit Umbria in de social media te zien, want mijn most zag er precies zo uit en ging steeds lekkerder ruiken. Het moest 10 dagen gisten en drie keer per dag omgeroerd.









Daarna moest de most geperst en gefilterd worden. Dit klinkt natuurlijk ook weer simpeler dan het in werkelijkheid was, maar ik kreeg het voor elkaar om een volle gistingsfles, paarse handen en hoop schoonmaakwerk in de keuken te hebben.














Vervolgens was het wachten tot de gisting stopte.











Om de wijn helder te krijgen moest het van de fles in een vat en terug geheveld worden. Dat was een leuk stukje van het hele proces, want ik kon een paar druppels proeven en die smaakten prima.














Uiteindelijk had ik een heldere wijn die gebotteld kon worden. Dat kostte me tien minuten... en toen kwam ik erachter dat de laatste loodjes echt het zwaarst wegen. Het was onmogelijk voor me om de kurken in de fles te krijgen. Gelukkig schoot mijn jongste zoon me te hulp en sloot de flessen als een professional.










Dus nu... is het wachten geblazen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten